Po rozmowach z wieloma rodzicami i uczniami wiem, że nie jest łatwo. Choć nauczyciele i uczniowie bardzo się przykładają. Nie będę pisała o realizacji podstawy programowej , bo każdy to robi. Pamiętajmy jednak  o tym, że uczniowie znajdują się w różnych sytuacjach rodzinnych. Dla niektórych dom jest schronieniem, a dla innych codzienną gehenną, walką o swoje być albo nie być. Są dzieci, które np. nie włączą kamerki czy mikrofonu, bo nie chcą, aby ktoś odkrył z czym się zmagają lub w jakich warunkach żyją. Nie chcą doznać wstydu ani wykluczenia z powodu domowych awantur. Szkoła była dla nich azylem, chwilową ucieczką od problemów. Mogli spotkać się z przyjaciółmi.  

A co z dziećmi, młodzieżą w stanie depresyjnym ? Co z ich emocjami?

Uczniowie nie mogą poczuć się zostawieni sami sobie, potrzebują namiastki normalności.

Żyją teraz w świecie, którego nie rozumieją, boją się o to, czy zobaczą swoich przyjaciół, czy w wakacje będą mogli się z nimi spotkać… Do tego w mediach też pełno wiadomości na temat pandemii. Przesyt powoduje dezorientację, wzrasta strach o przyszłość. Powinniśmy pomóc uczniom zrozumieć kwarantannę, nie dokładajmy im niepotrzebnych bodźców. 

Znalazłam w Internecie ciekawe lekcje wychowawcze, przesyłam  z nadzieją, że zostaną wykorzystane na  zajęciach.

01.__Jak_radzic_sobie_z_emocjami.docx

02.__Wartosci.docx

Prawa dziecka przysługują każdemu dziecku. Czym są prawa dziecka, czy różnią się od praw dorosłych?

Prawa dziecka należą do grupy praw człowieka, które przysługują każdemu z nas niezależnie od koloru skóry, wyznania, pochodzenia. Prawa te przysługują bo jesteśmy ludźmi. Do praw człowieka zaliczane jest m.in. prawo do życia, wolności, edukacji.

Ochrona dziecka usankcjonowana jest prawnie.

Najważniejsze akty prawne

• Konwencja o prawach dziecka, którą uchwaliło Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 20 listopada 1989 r. Została ratyfikowana przez 192 kraje – wszystkie zobowiązały się do przestrzegania i realizowania jej zapisów. Polska ratyfikowała tę konwencję w 1991r.

• W 1924 roku Zgromadzenie Ogólne Ligi Narodów uchwaliło Deklarację Praw Dziecka, zwaną również Deklaracją Genewską.
• W 1959 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych proklamowało Deklarację Praw Dziecka, która jest rozszerzeniem Deklaracji Genewskiej.
• W 1995 roku Rada Europy opublikowała Europejską strategię na rzecz dzieci – dokument określający modelowy zakres ochrony prawnej dziecka, jaki powinien obowiązywać wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej. Zawarte w niej zasady zebrano następnie w kolejny dokument - Europejską Konwencję o Wykonywaniu Praw Dzieci. Uchwalono ją w 1996 r, Polska ratyfikowała ją w 1997 roku, konwencja weszła w życie w 2000 roku. 
• W 2000 r powstały dwa dodatkowe protokoły do Konwencji o Prawach Dziecka, które dotyczyły angażowania dzieci w konflikty zbrojne i handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i pornografii. 

Akty prawne w Polsce

• Konstytucja RP - w art. 72. Konstytucji zapisano m.in. prawo do ochrony dziecka przed przemocą, wyzyskiem, okrucieństwem i demoralizacją, a także prawo do opieki i pomocy władz dla dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej.
• Konwencja o Prawach Dziecka.
• Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka.

Jakie prawa mają nasze dzieci:

• Prawo do życia i rozwoju.

• Prawo do tożsamości i identyczności (prawo do nazwiska, imienia, obywatelstwa, wiedzy o własnym pochodzeniu).
• Prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania.
• Prawo do swobody myśli. Drogi Rodzicu, musisz zaakceptować to, że Twoje dziecko może mieć inne zdanie, może inaczej spostrzegać świat. Uszanujmy to.
• Prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach jego dotyczących w postępowaniu administracyjnym i sądowym.
• Prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi.   Tu zatrzymam się na chwilę.  Rozwody rodziców nie są czymś jednostkowym. Niestety    powiem , że częstym. Ważne, aby dziecko miało możliwość kontaktu z drugim rodzicem ( jeśli on oczywiście podejmuje takie działania).  Nie możecie, nie macie prawa mu tego odmawiać, ograniczać.
• Prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych i wszelkiego okrucieństwa.

Tu zatrzymam się na chwilę.  Powszechnie mówi się, że nie wolno bić dzieci. To odnosi się do każdego człowieka , którego nie wolno poniżać, kaleczyć, tylko dlatego ,że jest słabszy, młodszy, często bezbronny.

• Prawo do godności i szacunku.

Tu zatrzymam się na chwilę.  Dziecku należy się taki sam szacunek jak dorosłemu. Jeśli my dorośli będziemy szanować dzieci to one będą szanować nas.

• Prawo do nietykalności osobistej.
• Prawo nierekrutowania do wojska poniżej 15. roku życia.

• Prawo do odpowiedniego standardu życia.

Tu zatrzymam się na chwilę.  Nie chodzi , że jako dorośli będziemy mówiąc kolokwialnie stawać na głowie, ab zapewnić dziecku komfort. Chodzi tu o to, aby dziecko traktować jak równego członka rodziny. Zapewnić taki standard jaki ma cała rodzina. Bez wyróżniania potrzeb ojca czy matki kosztem dzieci.

• Prawo do ochrony życia.
• Prawo do zabezpieczenia socjalnego.
• Prawo do opieki zdrowotnej.
• Prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

Tu zatrzymam się na chwilę.  Dzieci mają prawo do odpoczynku. Należy o tym pamiętać. Czasem rodzice w nadmiarze wysługują się dziećmi w opiece nad młodszym rodzeństwem, w robieniu porządków w domu.

• Prawo do nauki.
• Prawo do ochrony pracy podejmowanej w ramach wakacyjnego zarobku lub w ramach nauki. 

• Prawo do korzystania z dóbr kultury.
• Prawo do informacji.
• Prawo do znajomości swoich praw.

• Prawo do stowarzyszania się i zgromadzeń w celach pokojowych. 
• Prawo do wyrażania swoich poglądów.

Tu zatrzymam się na chwilę.  W szkole powoływany jest Samorząd Uczniowski właśnie po to, aby uczniowie mogli wyrażać swoje poglądy, mieć swoich przedstawicieli. Może warto w domu stworzyć taki samorząd dziecięcy, gdzie na zebraniach rodziny będą omawiane sprawy dzieci i dorosłych.