Czujemy bezradność i niepewność?

Mamy wahania nastroju, dopada nas lęk lub frustracja?

Nie mamy ochoty na podejmowanie działania? Czujemy natłok obowiązków…

To tylko niektóre pytania, które możemy sami sobie zadać. Zadanie takich pytań jest jednak już pierwszym krokiem, aby nie czekając na odpowiedź – ZADBAĆ O SIEBIE.

MAMY PRAWO: mieć czasami „gorszy dzień”, czuć złość, mieć poczucie bezsilności, być zmęczonymi i odczuwać niechęć do działania – w związku z tym mamy też prawo, aby ZADBAĆ O SIEBIE.

Każdego dnia znajdźmy czas tylko dla siebie: poczytaj książkę, posłuchaj muzyki…

W życiu każdego z nas powinna występować równowaga pomiędzy pracą

(fizyczną i umysłową), a relaksem.

Zapamiętaj!

 Motywacja:

• odnosi się do sfery psychicznej człowieka, 
• jest procesem regulującym nasze zachowania,
• jest utożsamiana z chęcią, wolą, wzbudzaniem w sobie energii wykorzystywanej do rozpoczęcia, kontynuacji i finalizacji zaplanowanego działania,
• wiąże się z realizacją naszych potrzeb.

Wyróżnia się motywację zewnętrzną, w której wykorzystuje się różne motywatory – nagrody, kary oraz wewnętrzną, tzw. automotywację, która sprowadza się do pobudzania samego siebie w celu realizacji zadań.

Człowiek odczuwa wiele różnorodnych potrzeb, wśród nich potrzebę autonomii, czyli niezależności i swobody w podejmowaniu samodzielnych decyzji oraz potrzebę kompetencji, czyli rozwoju i relacji z ludźmi.

Rozpoznanie potrzeb i celów dziecka jest jednym ze sposobów pobudzania jego wewnętrznej motywacji.

Porady dla rodziców:

• Pobudzaj wewnętrzną motywację dziecka, rozbudzaj jego zainteresowania, pasje, ciekawość  świata i ludzi.
• Zaakceptuj, że dziecko jest inne niż ty – akceptuj je bezwarunkowo, pokazuj, że w nie wierzysz.
• Zachęcaj dziecko do rozwoju zgodnie z jego potrzebami i preferencjami.
• Obserwuj, gdzie tkwią jego talenty, jaką ma strategię uczenia się.
• Wzmacniaj poczucie autonomii dziecka: pozwól mu decydować, wybierać (gdy to możliwe), szanuj te wybory, ale wskazuj na ich konsekwencje, zamiast kar i nagród.
• Akceptuj błędy (można jej poprawiać), ale prowokuj do wyciągania wniosków i budowania planów naprawczych.
• Powołuj się na fakty – kiedy jesteś niezadowolony z zachowania dziecka, wyraź własne emocje, poinformuj o problemie i sprowokuj, by dziecko samo poszukało jego rozwiązania. Spokojnie czekaj…
• Bądź wiarygodny i konsekwentny w tym, co mówisz i robisz – dziecko cię obserwuje i naśladuje. Jesteś dla niego wzorem